De westerse wereld door de ogen van… een kind!
Vier zendingskinderen in dit geval. Wij zijn helaas weer in Australië voor medische onderzoeken aan Margret`s voet. Australië is net als Nederland een westers land. Maar juist dat westerse is iets waar onze kinderen niet aan gewend zijn. Benieuwd waarom? Omdat er flinke verschillen zijn tussen het leven in Papoea Nieuw Guinea (PNG) en het leven in een westers land.
We nemen we je graag mee om boodschappen te gaan doen in een winkelcentrum. Samen met onze kinderen. Gewoon; zoals jij wekelijks boodschappen doet bij de supermarkt…
“Wauw! We hebben een auto hier! Dan hoeven we lekker niet te lopen. Een auto is veel leuker, want thuis in PNG moeten we altijd o-v-e-r-a-l heen lopen. En ook nog de berg oplopen en dat is niks aan. Mama, waarom lopen hier zo weinig mensen? Bijna iedereen heeft een auto. Mensen hier kunnen toch ook best lopen? En in Cairns is ook alles vlak; de mensen hoeven niet eens bergen óp te lopen!”
Dit is dus kinderlogica over vervoer in de westerse wereld.
Tijdens het rijden naar het winkelcentrum komt de volgende vraag: ‘Waarom moeten we een gordel om?’ ‘En waarom zitten Rania en Ilja in een autostoeltje? Dat doen we in PNG nooit.’
Uh…. hoe leggen wij als ouders uit dat het verkeer hier toch wel iets anders is?
Als we het winkelcentrum met marmeren vloer binnen lopen, gaan onze drie dochters naast elkaar op de grond zitten en doen hun sandalen uit. Wij, als ouders, kijken beschaamd om ons heen en vragen wat ze nu eigenlijk aan het doen zijn. Het antwoord: ‘Binnen moeten we toch altijd onze sandalen uit doen? En nu zijn we binnen en de vloer is hier heel mooi. Veel mooier dan de vloer van ons huis in PNG en er ligt ook geen eens stof.’ Logica van een kind wat niet opgroeit in de westerse wereld!
‘Papa, waarom hebben Australische mensen zoveel winkels nodig? In Ukarumpa hebben we maar één winkel en dat is toch ook genoeg?’
In de supermarkt pakt Job melk uit de koeling. Eén van de kinderen realiseert zich ineens dat wij die melk dan niet zelf hoeven te maken van melkpoeder maar dat die melk al kant-en-klaar in een pak zit. ‘Kan dat echt? Hoe hebben de mensen van de winkel dat dan gedaan?’ Tja; in de westerse wereld koop je melk in een pak en maak je het niet zelf klaar met melkpoeder!
Automatische deuren zijn ook zo`n raar iets in de westerse wereld! ‘Wie doet die deuren voor ons open als we aan komen lopen?’ Bij het verlaten van de winkel wil één van de kinderen de deur netjes achter zich sluiten. Ze trekt aan de deur om die dicht te doen en veroorzaakt daardoor een storing waardoor de automatische deuren niet meer werken. Het winkelpersoneel kijkt met een frons toe. En dan moeten haar ouders met een rood hoofd en weggestreken lach uit gaan leggen dat deze kinderen (in de leeftijd van zeven tot vier jaar oud!) nog niet weten hoe automatische deuren werken.
Terwijl we uit het winkelcentrum lopen: ‘Maar weet u mam, hier kijkt niemand echt naar ons omdat we blank zijn. Want hier zijn heel veel mensen blank.’ ‘Dat klopt.’ ‘Maar ik vind het toch niet zo leuk hier, want niemand zegt hallo tegen ons of aait over ons hoofd. In PNG doen mensen dat wel en dat is wel gezelliger.’
Zo, onze boodschappen zijn gedaan. We besluiten de kinderen te trakteren. ‘Kids, we gaan naar de McDonalds, patat eten. Hoe vinden jullie dat?’ Groot gejuich, en de opmerking: ‘We gaan uit eten!’
Een paar lachende ouders als resultaat.
Als we na afloop naar ons appartement rijden gaat het maar over één ding: McDonalds.
En wij realiseren ons dat voor onze kinderen McDonalds misschien wel het allerleukste is aan de westerse wereld.
Heb je gelachen om wat je las? Het is ook grappig! Maar we hopen dat je ook ziet hoe anders de westerse wereld is, als je opgroeit in een land waar dingen zo anders zijn. In december hopen we op verlof naar Nederland te komen. Helpen jullie dan mee om onze kinderen te laten inburgeren in de westerse wereld?!
